میلیا (به انگلیسی: Milia) به گروهی از کیست های میلیوم گفته می شود که به دلیل به دام افتادن کراتین زیر سطح پوست اغلب روی بینی و گونه ها ظاهر می شوند.
این کیست ها برجستگی های کوچک سفید یا زرد رنگ هستند که اگرچه با خارش یا درد همراه نمی باشند اما ممکن است در برخی افراد آزار دهنده شده و نیاز به درمان داشته باشند.
در ادامه قصد داریم درباره میلیا و علل، علائم و روش های درمان آن صحبت کنیم. با سومیتا همراه باشید؛
میلیا چیست؟
میلیا به گروهی از برجستگی های کوچک سفید یا زرد گنبدی شکل به نام کیست میلیوم گفته می شود که در اثر به دام افتادن کراتین زیر پوست ایجاد می شود. کراتین نوعی پروتئین قوی است که به طور طبیعی در بافت های پوست، مو و سلول های ناخن یافت می شود.
میلیا می تواند در همه افراد با هر نژاد، در هر سن و با هر نوع جنسیتی رخ دهد اما در نوزادان شایع تر است.
علائم میلیا
میلیا معمولا بدون خارش و درد است اما اصطحکاک با ملحفه ها یا لباس زیر می تواند باعث تحریک و قرمز شدن برجستگی ها شود.
کیست های میلیا اغلب روی صورت، لب ها، پلک ها، گونه و گاه سایر بخش های بدن از جمله تنه یا اندام تناسلی دیده می شوند.
لازم به ذکر است میلیا معمولا با وضعیتی به نام مروارید اپشتین که شامل کیست های سفید مایل به زرد بی خطر روی لثه و دهان نوزاد می باشد اشتباه گرفته می شود. همچنین گاهی به اشتباه آن را آکنه نوزادان می نامند.
علت میلیا
علت بروز کیست های میلیا در نوزادان، کودکان بزرگ تر و بزرگسالان متفاوت است.
نوزادان
علت میلیا در نوزادان نا شناخته است و همان طور که قبلا اشاره کردیم اغلب با آکنه نوزادان که توسط هورمون های مادر ایجاد می شود اشتباه گرفته می شود.
این در حالی است که میلیا برخلاف آکنه نوزادان باعث التهاب یا تورم نمی شود، به علاوه نوزادانی که دچار میلیا هستند آن را از بدو تولد با خود دارند اما آکنه نوزادان تا 2 تا 4 هفته بعد از تولد ظاهر نمی شود.
کودکان بزرگ تر و بزرگسالان
میلیا در کودکان بزرگ تر و بزرگسالان معمولا با برخی آسیب های پوستی رخ می دهد، از جمله :
- تاول ناشی از بیماری های پوستی همچون بیماری پروانه ای، پمفیگوئید سیکاتریکال و پورفیریای جلدی تاردا
- آسیب های تاول مانند پیچک سمی
- سوختگی ها
- آسیب طولانی مدت ناشی از نور خورشید
- استفاده طولانی مدت از کرم های استروئیدی
- استفاده از تکنیک های ترمیم پوست مانند درم ابریژن یا لیزر
به طور کلی زمانی که پوست توانایی طبیعی خود برای لایه برداری را از دست بدهد نیز ممکن است میلیا ایجاد شود که گاهی در نتیجه افزایش سن می باشد.
انواع میلیا
انواع میلیا بر اساس سن ظاهر شدن کیست ها یا علت بروز آن ها مشخص می شود و ممکن است اولیه یا ثانویه باشد.
میلیاهای اولیه به طور مستقیم از کراتین به دام افتاده در ناحیه زیر پوست ایجاد می شوند و اغلب در صورت نوزادان یا بزرگسالان دیده می شود.
این در حالی است که میلیاهای ثانویه اگرچه شبیه میلیاهای اولیه هستند اما به دلیل مسدود شدن مجاری منتهی به سطح پوست بعد از آسیب، سوختگی یا تاول ایجاد می شوند.
میلیای نوزادان
میلیای نوزادان جزو میلیا اولیه محسوب می شود که در نوزادان ایجاد شده و طی چند هفته از بین می رود. این کیست ها معمولا در صورت، پوست سر و بالا تنه دیده می شوند. گفته شده حدود 40 درصد نوزادان تازه متولد شده دچار میلیا هستند.
میلیای اولیه در کودکان بزرگ تر و بزرگسالان
در این نوع کیست های میلیا معمولا در اطراف پلک ها، پیشانی و روی اندام تناسلی ظاهر می شوند. میلیای اولیه ممکن است در عرض چند هفته ناپدید شده یا چند ماه ادامه داشته باشد.
میلیای نوجوانی
اختلالات ژنتیکی نادری که روی پوست تاثیر می گذارند می توانند به میلیا در نوجوانان منجر شوند، از جمله :
- سندرم کارسینوم سلول بازال نووید که می تواند به کارسینوم سلول بازال منجر شود
- پاکونیشی مادرزادی که ممکن است باعث ضخیم شدن یا شکل غیر طبیعی ناخن شود
- سندرم گاردنر که نوعی اختلال ژنتیکی نادر بوده و ممکن است به مرور زمان به سرطان روده بزرگ منجر شود
- سندرم Bazex – Dupré که روی رشد موها و توانایی تعریق بدن تاثیر می گذارد
میلیای ان پلاک
این نوع میلیا معمولا با اختلالات پوستی ژنتیکی یا خود ایمنی مانند لوپوس دیسکوئید یا لیکن پلان همراه است و می تواند روی پلک ها، گوش ها، گونه ها یا فک تاثیر بگذارد.
کیست ها در میلیای ان پلاک می توانند ممکن است تا چندین سانتی متر قطر داشته باشند. لازم به ذکر است این وضعیت معمولا در زنان میانسال دیده می شود اما می تواند بزرگسالان و کودکان در هر سن و جنسیتی را درگیر کند.
میلیای فورانی چندگانه
این نوع میلیا نواحی خارش دار در صورت، بازوها و بالا تنه ایجاد می کند که اغلب در یک بازه زمانی ظاهر می شوند که بین چند هفته تا چند ماه متغیر است.
میلیای تروماتیک
این کیست ها در نقطه ای از پوست که به دلایلی همچون سوختگی یا بثورات شدید آسیب دیده ظاهر می شوند که ممکن است تحریک شده و در امتداد لبه ها قرمز و در مرکز سفید شوند.
میلیای مربوط به داروها یا محصولات
در موارد نادر استفاده از کرم های استروئیدی می تواند به میلیا در ناحیه ای که پماد استفاده شده منجر شود.
برخی مواد تشکیل دهنده در محصولات مراقبت از پوست و آرایش نیز می توانند باعث ایجاد میلیا در برخی افراد شوند. بنابراین افرادی که پوست مستعد میلیا دارند لازم است از مواد زیر اجتناب کنند :
- پارافین مایع
- نفت مایع
- روغن پارافین
- روغن معدنی
- نفت
- و موارد مشابه
این مواد همگی انواع روغن معدنی هستند که می توانند باعث بروز میلیا شوند. لازم به ذکر است لانولین نیز ممکن است احتمال بروز میلیا را افزایش دهد.
تشخیص میلیا
پزشک برای تشخیص میلیا ابتدا پوست را معاینه می کند. در موارد نادر ممکن است برای تایید تشخیص نیاز به نمونه برداری از ضایعات پوستی باشد.
درمان میلیا
در مورد میلیای نوزادان به هیچ درمانی نیاز نیست زیرا کیست ها معمولا در عرض چند هفته خود به خود از بین می روند اما در مورد کودکان بزرگ تر و بزرگسالان ممکن است بهبودی چند ماه طول بکشد.
در این مدت اگر کیست ها برای فرد ناراحتی ایجاد کنند می توان با کمک روش های زیر علائم را کاهش داده یا از بین برد :
- سرما درمانی : متداول ترین روش درمان میلیا است که در آن از نیتروژن مایع برای انجماد استفاده می شود
- دروفینگ : در این تکنیک از یک سوزن استریل برای تخلیه محتویات کیست استفاده می شود
- رتینوئیدهای موضعی : این کرم های حاوی ویتامین A به لایه برداری پوست کمک می کنند
- لایه برداری شیمیایی : در این روش اولین لایه پوست جدا و پوست جدید تشکیل می شود
- ابلیشن با لیزر : در این تکنیک برای از بین بردن کیست ها از یک لیزر کوچک روی نواحی آسیب دیده استفاده می شود
- دیاترمی : در این روش با گرمای شدید کیست ها را از بین می برند
- کورتاژ تخریبی : در این تکنیک کیست ها با جراحی خراشیده و سوزانده می شوند
چشم انداز میلیا
به طور کلی میلیا در طولانی مدت مشکلی برای فرد ایجاد نمی کند. همان طور که قبلا اشاره کردیم میلیا در نوزادان اغلب طی چند هفته بعد از تولد از بین می رود اما در کودکان بزرگ تر و بزرگسالان ممکن است مدت زمان بیشتری ادامه داشته باشد، با این حال در کل وضعیت خطرناکی محسوب نمی شود.
اگر علائم طی چند هفته بهبود نیابد لازم است با پزشک مشورت شود تا اطمینان حاصل شود که علت آن بیماری پوستی دیگری نباشد.
منبع: healthline
