تفاوت های ایدز و اچ آی وی (HIV) چیست؟

به راحتی می توان اچ آی وی و ایدز را با هم اشتباه گرفت. این بیماری ها تشخیص های متفاوتی دارند اما با هم مرتبط هستند : HIV ویروسی است که می تواند منجر به بیماری ایدز شود که به عنوان HIV مرحله 3 نیز شناخته می شود.

به لطف تحقیقات و توسعه درمان های جدید امروزه افراد مبتلا به HIV در هر مرحله ای زندگی طولانی دارند. یک فرد HIV مثبت که از درمان منظم ضد رتروویروسی پیروی می کند می تواند انتظار داشته باشد که عمری تقریبا طبیعی داشته باشد.

در ادامه این مقاله به بررسی تفاوت های بین ایدز و اچ آی وی (HIV) می پردازیم. با سومیتا همراه باشید؛

HIV یک ویروس است

HIV ویروسی است که می تواند منجر به زوال سیستم ایمنی بدن شود.

اصطلاح HIV مخفف سندرم نقص ایمنی اکتسابی است؛ چون فقط انسان به این بیماری مبتلا شود و به سیستم ایمنی حمله می کند. در نتیجه سیستم ایمنی نمی تواند آنطور که باید به طور موثر کار کند.

سیستم ایمنی بدن ما می تواند بسیاری از ویروس ها را به طور کامل از بدن ما پاکسازی کند اما در مورد HIV اینطور نیست. با این حال داروها می توانند HIV را با قطع کردن چرخه زندگی ویروسی آن با موفقیت کنترل کنند.

ایدز یک بیماری است

در حالی که HIV ویروسی است که ممکن است باعث عفونت شود، ایدز (که مخفف سندرم نقص ایمنی اکتسابی است) یک بیماری است. ابتلا به HIV می تواند منجر به ابتلا به ایدز شود.

ایدز یا HIV مرحله 3 زمانی ایجاد می شود که HIV آسیب جدی به سیستم ایمنی بدن وارد کرده باشد. ایدز یک بیماری پیچیده با علائمی است که از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

علائم HIV مرحله 3 مربوط به عفونت هایی است که فرد ممکن است در نتیجه داشتن یک سیستم ایمنی آسیب دیده به آن ها مبتلا شود و نتواند با آن ها مبارزه کند. این بیماری ها در مجموع به عنوان عفونت های فرصت طلب شناخته می شوند و شامل سل، ذات الریه و غیره می شوند.

زمانی که سیستم ایمنی ضعیف می شود احتمال ابتلا به انواع خاصی از سرطان بیشتر می شود.

پیروی از درمان ضد رتروویروسی می تواند از توسعه HIV مرحله 3 جلوگیری کند.

HIV همیشه تا مرحله 3 پیشرفت نمی کند

HIV یک ویروس است و ایدز بیماری است که این ویروس ممکن است ایجاد کند. عفونت HIV لزوما به مرحله 3 پیشرفت نمی کند. در واقع بسیاری از افراد مبتلا به HIV سال ها بدون ابتلا به ایدز زندگی می کنند.

به لطف پیشرفت های صورت گرفته در درمان، فرد مبتلا به HIV می تواند انتظار داشته باشد که عمری تقریبا طبیعی داشته باشد.

در حالی که یک فرد می تواند بدون ابتلا به ایدز به عفونت HIV مبتلا شود، هر فردی که مبتلا به ایدز تشخیص داده شده است قبلا به HIV مبتلا شده است. از آنجا که هیچ درمانی وجود ندارد، عفونت HIV هرگز از بین نمی رود، حتی اگر ایدز هرگز ایجاد نشود.

HIV می تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود

از آنجایی که HIV یک ویروس است، می تواند مانند بسیاری از ویروس های دیگر بین افراد منتقل شود. از سوی دیگر، ایدز بیماری است که فرد تنها پس از ابتلا به HIV به آن مبتلا می شود.

این ویروس از طریق تبادل مایعات بدن از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. اغلب HIV از طریق رابطه جنسی بدون کاندوم یا سوزن مشترک منتقل می شود. مادر با احتمال کمتری می تواند ویروس را در دوران بارداری به فرزند خود منتقل کند.

HIV همیشه علائمی ایجاد نمی کند

HIV معمولا حدود دو تا چهار هفته پس از انتقال علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد می کند. این مدت کوتاه عفونت حاد نامیده می شود. گاهی اوقات HIV حاد می تواند بدون علامت یا خفیف باشد و ممکن است با یک بیماری ویروسی دیگر اشتباه گرفته شود.

سیستم ایمنی عفونت را تحت کنترل در می آورد که منجر به یک دوره تاخیر می شود.

سیستم ایمنی نمی تواند به طور کامل HIV را از بین ببرد اما می تواند آن را برای مدت طولانی کنترل کند. در طول این دوره نهفتگی که می تواند سال ها طول بکشد فرد مبتلا به HIV ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد.

با این حال بدون درمان ضد رتروویروسی آن فرد ممکن است به ایدز مبتلا شود و در نتیجه بسیاری از علائم مرتبط با این بیماری را تجربه کند.

عفونت HIV با یک آزمایش ساده قابل تشخیص است

در انتقال HIV سیستم ایمنی آنتی بادی علیه ویروس تولید می کند. آزمایش خون یا بزاق می‌ تواند آن آنتی‌ بادی‌ ها را برای تعیین وجود ویروس شناسایی کند.

پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی HIV ممکن است چند هفته طول بکشد تا بدن آنتی بادی برای HIV تولید کند، بنابراین یک پنجره زمانی وجود دارد که HIV تشخیص داده نمی شود. همچنین برخی از آزمایشات خون آنتی ژن و آنتی بادی اختصاصی هستند.

تشخیص ایدز پیچیده تر است

ایدز مرحله آخر عفونت HIV است. پزشک ها به دنبال چند عامل هستند تا تعیین کنند که آیا نهفتگی HIV به مرحله 3 HIV رسیده است یا خیر.

از آنجایی که HIV سلول‌ های ایمنی به نام سلول‌ های CD4 را از بین می‌ برد، یکی از راه‌ های تشخیص ایدز توسط پزشک شمارش این سلول‌ ها است. یک فرد بدون HIV می تواند از 500 تا 1200 سلول CD4 داشته باشد. هنگامی که سلول ها به 200 کاهش می یابد، فرد مبتلا به HIV دارای HIV مرحله 3 در نظر گرفته می شود.

عامل دیگری که نشان می دهد HIV مرحله 3 توسعه یافته است، وجود عفونت های فرصت طلب است. عفونت‌ های فرصت‌ طلب بیماری‌ هایی هستند که توسط ویروس‌ ها، قارچ‌ ها یا باکتری‌ های خاصی ایجاد می‌ شوند که باعث بیمار شدن فرد مبتلا به سیستم ایمنی آسیب‌ ندیده نمی‌ شوند.

درمان و امید به زندگی

اگر HIV به HIV مرحله 3 تبدیل شود، امید به زندگی به طور قابل توجهی کاهش می یابد. ترمیم آسیب به سیستم ایمنی در این مرحله دشوار است.

عفونت ها و سایر بیماری ها مانند سرطان های خاص ناشی از اختلال شدید سیستم ایمنی، شایع هستند. با این حال با درمان موفقیت آمیز ضد رتروویروسی و برخی بهبودی ها در عملکرد سیستم ایمنی، بسیاری از افراد مبتلا به HIV مرحله 3 عمر طولانی دارند.

با درمان های امروزی برای عفونت HIV افراد می توانند با HIV زندگی کنند و هرگز به ایدز مبتلا نشوند. همچنین مهم است توجه داشته باشید که درمان موفقیت آمیز ضد رتروویروسی و بار ویروسی غیرقابل شناسایی پایدار از خطر انتقال ویروس به شریک جنسی جلوگیری می کند.

منبع : healthline