پلی میوزیت چیست؟

پلی میوزیت (به انگلیسی: Polymyositis) از انواع نادر میوپاتی یا بیماری عضلانی است که باعث التهاب و ضعف در عضلات می شود.

اگرچه درمان های متعدد برای این عارضه در دسترس می باشد و اکثر بیماران با درمان بهتر می شوند یا حتی گاهی بهبودی کامل پیدا می کنند اما معمولا برای جلوگیری از عود بیماری نیاز به درمان مادام العمر می باشد و عدم درمان می تواند به مشکلات حرکتی در فرد منجر شود.

در ادامه قصد داریم درباره پلی میوزیت و علل، علائم و روش های درمان آن صحبت کنیم. با سومیتا همراه باشید؛

پلی میوزیت چیست؟

پلی میوزیت نوعی میوپاتی عضلانی است و اصطلاح میوپاتی به وضعیتی اطلاق می شود که در آن فیبرهای ماهیچه ای به درستی عمل نمی کنند.

پلی میوزیت باعث التهاب مزمن و ضعف ماهیچه های اسکلتی که مسئول حرکت هستند می شود و می تواند هر دو طرف بدن را درگیر کند که معمولا از عضلات بالای دست و ران شروع می شود.

افراد مبتلا به این عارضه ممکن است ناراحتی، درد و ضعف در چندین عضله را تجربه کنند، به طوری که با پیشرفت ضعف عضلانی حرکت معمولی یا انجام کارهای روزانه برای آن ها با مشکل روبرو شود.

علت پلی میوزیت

پلی میوزیت یک بیماری نادر است که معمولا افراد بین 31 تا 60 سال را تحت تاثیر قرار می دهد و در زنان بیشتر از مردان دیده می شود. اگرچه علت دقیق این بیماری هنوز مشخص نیست اما شباهت زیادی به بیماری های خود ایمنی دارد.

همان طور که می دانید در بیماری های خود ایمنی سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت های سالم بدن حمله می کند. به نظر می رسد در افراد مبتلا به پلی میوزیت سیستم ایمنی ممکن است به فیبرهای ماهیچه ای حمله کرده و باعث بروز آسیب و التهاب شود.

علاوه بر این برخی ژن ها نیز ممکن است خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهند.

علائم پلی میوزیت

علامت اصلی پلی میوزیت ضعف عضلانی است و معمولا ابتدا عضلات پروگزیمال (نزدیک ترین عضلات به تنه) را تحت تاثیر قرار می دهد. برخی از این عضلات عبارتند از :

عضلات شانه
عضلات بالای بازو
عضلات لگن
عضلات ران

با پیشرفت بیماری ضعف عضلانی می تواند به عضلات دیستال که در دورترین قسمت تنه واقع شده اند نیز سرایت کند. از جمله عضلات دیستال می توان به عضلات ساق پا و ساعد اشاره کرد.

پلی میوزیت در مراحل اولیه ممکن است ناراحتی خفیف ایجاد کند اما به مرور و با ضعیف شدن ماهیچه ها، فرد احتمالا دچار مشکلات حرکتی خواهد شد.

به علاوه بسته به این که بیماری روی کدام گروه عضلانی تاثیر می گذارد، ممکن است فعالیت های روزمره زیر با چالش روبرو شوند :

بالا رفتن از پله
بلند کردن اجسام
بلند کردن یا کشیدن بدن به سمت بالا
ایستادن
بلند کردن سر هنگام دراز کشیدن
بلعیدن

این عارضه می تواند با مشکلات ریوی نیز همراه باشد و بیماری بینابینی ریه علت احتمالی بروز مشکلات تنفسی در آن محسوب می شود. سایر علائم احتمالی پلی میوزیت عبارتند از :

سرفه خشک مزمن
تنگی نفس
مشکلات گفتاری
مشکلات بلع
خستگی
آرتریت

مقایسه پلی میوزیت و درماتومیوزیت

درماتومیوزیت نیز از انواع میوپاتی عضلات با علامت اولیه بثورات پوستی قرمز یا بنفش لکه مانند می باشد که قبل یا در طول ضعف عضلانی ظاهر می شود.

بثورات ممکن است در هر نقطه از بدن ایجاد شود اما معمولا در نواحی زیر دیده می شود :

پلک
بند انگشتان
آرنج
پاشنه
انگشتان پا

این عارضه اغلب بعد از رسیدن به اواخر دهه 40 سالگی و قبل از اواسط 60 سالگی ظاهر می شود و برخلاف پلی میوزیت که در افراد کمتر از 18 سال به ندرت رخ می دهد، می تواند کودکان 5 تا 15 سال را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

تشخیص پلی میوزیت

پزشک برای تشخیص پلی میوزیت ابتدا معاینه فیزیکی انجام داده و سابقه پزشکی فرد را ارزیابی می کند. همچنین در صورتی که به پلی میوزیت مشکوک باشد ممکن است یک یا چند آزمایش زیر را تجویز کند :

1. آزمایش خون

فرد مبتلا به پلی میوزیت ممکن است دارای سطح بالای آنتی بادی های خاص التهاب عضلانی یا کراتین کیناز در خون باشد.

آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی به عنوان بخشی از فرآیند التهابی آزاد می شوند و سطح بالای آن ها می تواند نشان دهنده وجود بیماری های التهابی زمینه ای مانند پلی میوزیت باشد.

کراتین کیناز نیز آنزیم موجود در فیبرهای ماهیچه ای است که با آسیب دیدن فیبرهای ماهیچه ای از آن ها خارج شده و وارد جریان خون می شود.

2. آزمایش الکترومیوگرافی

آزمایش الکترومیوگرافی عملکرد ماهیچه ها و اعصاب کنترل کننده آن ها را بررسی می کند.

در این تست پزشک یک سوزن ظریف به نام الکترود در عضله قرار داده و از فرد می خواهد تا عضله را منقبض کند. همزمان با آن فعالیت الکتریکی عضله در پاسخ به انقباض توسط یک مانیتور ثبت می شود.

3. تصویر برداری

آزمایشات تصویر برداری همچون ام آر آی یا سونوگرافی نیز می تواند به پزشک در تشخیص التهاب عضلات کمک کند.

4. نمونه برداری عضله

در این تکنیک برای معاینه دقیق تر مقدار اندکی از بافت عضله را جدا کرده و در آزمایشگاه بررسی می کنند.

درمان پلی میوزیت

در حال حاضر درمانی برای پلی میوزیت وجود ندارد اما با کمک برخی تکنیک ها می توان التهاب و علائم را کنترل کرده و تسکین داد.

برخی از گزینه های درمانی احتمالی عبارتند از :

کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد التهاب برای کاهش التهاب عضلات
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی برای سرکوب سیستم ایمنی و کنترل التهاب
ایمونوگلوبولین داخل وریدی که از آنتی بادی های سالم برای مقابله با آنتی بادی های آسیب رسان به عضلات استفاده می کند
فیزیوتراپی برای تقویت عضلات و بهبود تحرک
گفتار درمانی برای درمان مشکلات و اختلالات مربوط به گفتار

چشم انداز پلی میوزیت

به طور کلی افراد مبتلا به پلی میوزیت نیاز به درمان مادام العمر دارند، اگرچه اکثر بیماران به درمان خوب پاسخ می دهند و قدرت عضلات خود را دوباره به دست می آورند اما در برخی دیگر ممکن است ضعف عضلانی تا حدی ادامه داشته باشد.

بسیاری از افرادی که تحت درمان قرار می گیرند به طور جزئی یا کامل بهبود می یابند اما خطر عود بیماری وجود دارد.

به علاوه افرادی که بهبود پیدا نمی کنند دچار ناتوانی قابل توجهی می شوند و در موارد نادر ممکن است عوارضی را تجربه کنند، از جمله :