ملوکسیکام (به انگلیسی : Meloxicam) یک نوع داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) است که فقط با نسخه در دسترس قرار می گیرد. این دارو در درجه اول برای تسکین علائم آرتریت مزمن استفاده می شود.
به طور کلی هنگامی که طبق تجویز مصرف می شود بی خطر است اما مانند سایر داروها پتانسیل برخی از عوارض جانبی را دارد.
آسیب کبدی ناشی از ملوکسیکام بسیار نادر است اما افزایش موقت برخی از آنزیم های کبدی در حین مصرف دارو امکان پذیر است. این افزایش ها معمولا اندک هستند و اغلب حتی بدون تغییر دارو به سطح طبیعی باز می گردند.
میزان آسیب کبدی برای همه انواع داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بین 1 تا 9 نفر در هر 100000 نفر تخمین زده می شود.
در ادامه این مقاله با عوارض و مضرات ملوکسیکام برای کبد آشنا می شوید. با سومیتا همراه باشید؛
ملوکسیکام چیست؟
ملوکسیکام یک نوع داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است که برای درمان درد آرتریت استفاده می شود و از تولید آنزیم هایی که باعث التهاب می شوند جلوگیری می کند.
در نتیجه ملوکسیکام ممکن است به کاهش موارد زیر کمک کند :
- درد مفاصل
- ورم
- حساسیت مفاصل
- سفتی و سختی
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی از رایج ترین داروهایی هستند که در ایالات متحده مصرف می شوند. هر سال بیش از 70 میلیون نسخه از این دارو به فروش می رسد و بیش از 30 میلیارد قرص بدون نسخه به فروش می رسد.
ملوکسیکام قوی تر از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه مانند ایبوپروفن در نظر گرفته می‌شود اما مدت زمان بیشتری طول می کشد تا اثر کند. ممکن است چندین روز طول بکشد تا ملوکسیکام به حداکثر اثر برسد بنابراین برای درمان دردهای مزمن مناسب تر است و برای دردهای ناگهانی یا جراحات خیلی مناسب نیست.
آیا ملوکسیکام می تواند به کبد شما برساند؟
آسیب کبدی یک عارضه جانبی ملوکسیکام اما بسیار نادر است و بهبودی معمولا پس از قطع دارو سریع است.
با این حال ممکن است هنگام مصرف ملوکسیکام افزایش موقت آنزیم های کبدی مانند آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) مشاهده شود. سطوح بالای این آنزیم ها می تواند نشان دهنده مشکل در کبد شما باشد.
گاهی اوقات پزشک ممکن است در حین مصرف ملوکسیکام کبد شما را تحت نظر داشته باشد اما کمتر از 1 درصد از افرادی که ملوکسیکام مصرف می کنند شاهد افزایش بیش از سه برابری در این آنزیم ها هستند که معمولا افزایش متوسط در نظر گرفته می شود.
تا 15 درصد از افرادی که ملوکسیکام مصرف می کنند ممکن است تا 3 درصد افزایش آنزیم های ALT یا AST داشته باشند. افزایش کمتر از 3 برابری سطح طبیعی اغلب جزئی در نظر گرفته می شود و معمولا حتی با ادامه مصرف دارو برطرف می شود.
افزایش متوسط بالای 3 برابر میزان نرمال در حدود 1 درصد از افراد شرکت کننده در آزمایشات بالینی گزارش شده است. پزشک شما ممکن است توصیه کند که مصرف ملوکسیکام را متوقف کنید یا در صورت بروز این اتفاق ممکن است مقدار مصرف روزانه شما را کاهش دهد.
آسیب شدید کبدی ناشی از ملوکسیکام بسیار نادر است اما آسیب کبدی منجر به مرگ به دلایل زیر گزارش شده است :
- هپاتیت فولمینانت
- نکروز کبد
- نارسایی کبد
یک مورد هپاتیت خود ایمنی مشکوک به تحریک ملوکسیکام در تحقیقات پزشکی گزارش شده است. هپاتیت خودایمنی زمانی است که سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم کبد حمله می کند.
علائمی که باید مراقب آن ها بود
علائم هشدار دهنده آسیب کبدی می تواند شامل موارد زیر باشد :
- علائم شبیه آنفولانزا
- حالت تهوع
- خستگی
- بی حالی
- اسهال
- خارش پوست
- زردی
- ادرار تیره
- حساسیت در سمت راست بدن
در مطالعه ای در سال 2016 که 30 مورد آسیب کبدی ناشی از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی را بررسی کرد، 3 مورد به ملوکسیکام نسبت داده شد. آسیب کبدی در افرادی که ملوکسیکام مصرف می کردند طی 13 تا 24 روز پس از شروع درمان ایجاد شد.
از این سه نفر یکی دچار زردی، یکی تب و یکی راش خارش دار شده بودند.
مقدار مصرف روزانه ملوکسیکام
برای کاهش خطر عوارض جانبی جدی، مهم است که ملوکسیکام را فقط طبق تجویز مصرف کنید.
مقدار مصرف اولیه برای استئوآرتریت 5 میلی گرم یک بار در روز است. برای آرتریت روماتوئید 7.6 میلی گرم یک بار در روز است که ممکن است توسط پزشک به 15 میلی گرم افزایش یابد.
دوزهای بالاتر از این با افزایش خطر مشکلات گوارشی همراه است.
مصرف ملوکسیکام معمولا برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی یا بیماری شدید کلیوی یا کبدی توصیه نمی شود. پزشک می تواند به شما کمک کند تا بدانید که آیا در معرض خطر افزایش عوارض هستید یا خیر.
عوارض و مضرات ملوکسیکام
ملوکسیکام به طور کلی به خوبی تحمل می شود اما با خطر برخی عوارض جانبی همراه است. شایع ترین عوارض جانبی گزارش شده در کارآزمایی های بالینی عبارتند از :
- اسهال
- افزایش خطر عفونت دستگاه تنفسی فوقانی
- ناراحتی معده
- علائم شبیه آنفولانزا
ملوکسیکام همچنین می تواند با سایر داروها تداخل داشته باشد. مهم است که قبل از شروع ملوکسیکام در مورد تمام داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
ملوکسیکام با داروهای زیر تداخل دارد :
- وارفارین
- آسپرین
- مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و سروتونین-نورپین
- مهارکننده های مهارکننده بازجذب سروتونین – نوراپی‌نفرین (SNRIs)
- مهارکننده های ACE
- مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین
- مسدود کننده های بتا
- دیورتیک ها
آزمایشات بالینی که تا سه سال به طول انجامید نشان داده است افرادی که از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی استفاده می کنند در معرض افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی جدی مانند سکته مغزی و حمله قلبی هستند. اگر اخیرا یکی از این عوارض را داشته اید، پزشک ممکن است ملوکسیکام را تجویز نکند.
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی همچنین می توانند باعث افزایش خطر علائم جدی گوارشی شوند :
- خون ریزی
- زخم ها
- پارگی در روده کوچک یا معده
این عوارض بیشتر در افراد بالای 65 سال و در افرادی که سابقه زخم معده یا خونریزی گوارشی دارند دیده می شود.
خلاصه
ملوکسیکام یکی از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی است که برای درمان آرتریت استفاده می شود. به طور کلی به خوبی تحمل می شود اما با خطر عوارض جانبی همراه است. شایع ترین عوارض جانبی معمولا خفیف هستند اما خطر آسیب کبدی وجود دارد است.
در حین مصرف ملوکسیکام، پزشک ممکن است آزمایش خون را برای کنترل سطح آنزیم های کبدی شما توصیه کند. افزایش شدید سطح آنزیم های کبدی ممکن است یک علامت هشدار دهنده از آسیب کبدی باشد.
در بیشتر موارد افزایش سطح آنزیم خود به خود یا پس از قطع مصرف دارو برطرف می شود.
منبع : healthline
