خرما میوه ی شیرین و گوشتی درخت خرماست. این میوه معمولا به عنوان میوه ی خشک فروخته می شود و به تنهایی یا در اسموتی، دسر و همراه با سایر غذاها میل می شود.
با توجه به شیرینی طبیعی تاثیر آن بر قند خون ممکن است برای بیماران مبتلا به دیابت نگران کننده باشد.
در این مقاله به بررسی این موضوع می پردازیم که آیا خرما برای دیابت نوع 2 خوب است یا بد؟ با سومیتا همراه باشید؛
چرا خرما برای افراد دیابتی نگران کننده است؟
خرما شیرینی زیادی را در وعده ی کوچک تامین می کند. آن ها منبع طبیعی فروکتوز هستند، نوع قندی که در میوه یافت می شود.
هر خرمای خشک و بدون هسته (حدود 24 گرم) حاوی 67 کالری و تقریبا 18 گرم کربوهیدرات است.
مدیریت سطح قند خون در افراد مبتلا به دیابت می تواند چالش برانگیز باشد و معمولا به افراد مبتلا به این بیماری توصیه می شود که از میزان مصرف کربوهیدرات خود آگاه باشند.
با توجه به محتوای کربوهیدرات بالای آن ها خرما ممکن است نگرانی هایی را ایجاد کند.
با این حال در صورت مصرف متوسط، خرما می تواند بخشی از یک رژیم غذایی سالم در صورت ابتلا به دیابت باشد.
یک عدد خرما خشک تقریبا 2 گرم فیبر یا 8٪ مقدار مورد نیاز روزانه را تامین می کند.
این بسیار مهم است زیرا فیبر غذایی به بدن شما کمک می کند تا کربوهیدرات ها را با سرعت کمتری جذب کند که برای افراد مبتلا به دیابت بسیار مهم است. هرچه کربوهیدرات ها کندتر هضم شوند احتمال اینکه قند خون شما بعد از غذا افزایش یابد کمتر می شود.
خرما چگونه بر قند خون تاثیر می گذارد؟
شاخص گلیسمی (GI) روشی برای اندازه گیری اثر کربوهیدرات ها بر سطح قند خون است.
این مقیاس از 0 تا 100 اندازه گیری می شود و گلوکز خالص (قند) 100 تعیین می شود.
کربوهیدرات های با شاخص گلیسمی پایین دارای GI حدود 55 یا کمتر هستند در حالی که کربوهیدرات های با شاخص گلیسمی بالا GI حدود 70 یا بالاتر دارند و کربوهیدرات های شاخص گلیسمی متوسط GI حدود 56 تا 69 دارند.
به عبارت دیگر غذایی با GI پایین باعث نوسانات کمتری در قند خون و سطح انسولین می شود.
از طرف دیگر یک ماده غذایی با GI بالا به سرعت قند خون را افزایش می دهد. این اغلب می تواند منجر به افزایش شدید قند خون شود به ویژه در افراد مبتلا به دیابت که بدن آن ها در کنترل این تغییرات ناتوان است.
افراد مبتلا به دیابت به طور کلی باید سعی کنند از غذاهایی با GI پایین استفاده کنند. این به آن ها کمک می کند تا سطح قند خون خود را مدیریت کنند. در مبتلایان به دیابت نوع 2 قند می تواند در جریان خون جمع شده و به سطوح خطرناک بالایی برسد.
خوشبختانه با وجود شیرینی، خرما GI پایینی دارد. این بدان معناست که وقتی در حد اعتدال خورده شود برای افراد دیابتی بی خطر است.
یک مطالعه 5 نوع رایج خرما را مورد بررسی قرار داد. مشخص شد که آن ها به طور کلی GI پایین بین 44 تا 53 دارند که بسته به نوع خرماها ممکن است کمی متفاوت باشد.
هنگام اندازه گیری GI خرما در افراد مبتلا و بدون دیابت تفاوت معنی داری وجود نداشت.
یکی دیگر از معیارهای تاثیر غذا بر قند خون، بار گلیسمی (GL) است. بر خلاف شاخص گلیسمی، بار گلیسمی بخش خورده شده و مقدار کربوهیدرات موجود در آن را مشخص می کند.
برای محاسبه بار گلیسمی از این معادله استفاده کنید : شاخص گلیسمی ضربدر میزان کربوهیدرات ها (به گرم) تقسیم بر 100.
این بدان معناست که 2 عدد خرما خشک (48 گرم) دارای 36 گرم کربوهیدرات و شاخص گلیسمی حدود 49 است. بار گلیسمی این مقدار حدود 18 محاسبه می شود.
کربوهیدرات های با GL پایین بین 1 تا 10 هستند. کربوهیدرات های با GL متوسط بین 11 تا 19 هستند. در حالی که کربوهیدرات های GL بالا 20 یا بالاتر اندازه گیری می شوند. این بدان معناست که یک میان وعده ی شامل 2 عدد خرما دارای یک GL متوسط است.
اگر مبتلا به دیابت هستید بیشتر از 1 یا 2 عدد خرما در یک زمان نخورید. خوردن آن ها در کنار منبع پروتئین – مانند یک مشت آجیل – همچنین باعث می شود کربوهیدرات های آن کمی کندتر هضم شوند و به جلوگیری از افزایش قند خون کمک می کند.
خلاصه
خرما دارای مشخصات تغذیه ای چشمگیر و شیرینی طبیعی است.
از آنجا که آن ها منبع طبیعی فروکتوز هستند ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت نگران کننده باشند.
با این حال از آنجا که آن ها دارای شاخص گلیسمی پایین و بار گلیسمی متوسط هستند برای افراد مبتلا به دیابت در حد متوسط ایمن هستند اما این به معنای بیش از 1 تا 2 خرما در یک زمان معین نیست.
منبع : healthline
